کهن برجِ دیارِ ما
نمادِ جنبشی نوپا
ز آهن پیکری مانا
در این فصل ِ غم و سرما
چرا سوزی زسر تا پا؟
نشاط ِ زندگی در سینه ی ِ تو
دو صد رنگین کمان بر چهره ی ِ تو
چه زد آتش به جان ِ خسته یِ تو؟
کنون دل خون کند خاکستر تو
بسی آتش نشان هم بستر تو
چرا سوگت به ختمِ ماهِ دی بود؟
مگر بهمن فریبِ دیگری بود؟
و یا سودی به جیبِ کهتری بود؟
No comments:
Post a Comment