به یاد هاله و ژاله و همه جان باختگان
شب ِ ظلمت نگون بادا
تو ای رهبر, شه ِ سرما
همی دزدی ز دل گرما
کجا بردی تو رای ِ ما؟
بشد قیرین ترا سیما
ز بس داری سر ِ دعوا
روی ناگه به هر ماوا
کنی ظلمی تو بی پروا
شود ناله ز تو آوا
چه باشد در سرت سودا؟
خبر داری تو از فردا؟
بسی رفته از آن یلدا
شب ِ ظلمت نگون بادا
در این دشت ِ پر از ناله
ز خون ِ آن نکو هاله
بروید صد گل ِ لاله
کنار خانه ِ ژاله
بخواند مرغک ِ خوشخوان
به هر سروی , به هر ایوان
نه در غزه, نه در لبنان
به هر کنجی از این ایران
مهران رفیعی
بیست و پنجم بهمن ماه نود
No comments:
Post a Comment