سرو ِ ستوده - به پاس ایستادگی خانم نسرین ستوده در برابر بیداد

سرو ِ ستوده

هر کس که کند یاد از آن سرو ِ ستوده

از چشم ِ بدان  راحت ِ صد  خواب ربوده

 دوری ز کسان سخت و گران است

او جان ِ گران را زچه و بهر که سوده؟

پیمود رهی سخت, ز دلبند به یک بند

تا مهر ِ عدالت نرود  از دل ِ توده

ببستند دهان ها, شکستند قلمها

تا بانگ  ِ حقیقت نشود گاه شنوده

روزان بشود تار چو دوده

این است گمان من و هم مردم کوچه

کان پاک منش را گنهی نیز نبوده

ما نیک بدانیم که آن, حکم ِ که  بوده

پیوسته بگوییم که انصاف نبوده

از هیبت هر شیر که در بند غنوده

روبه صفتانند پریشان و خموده

دلخوش به همان لاف که مداح سروده